Hola
Blijf op de hoogte en volg Thirza
08 Maart 2013 | Peru, Lima
Weer even een update! Deze keer vanaf ons zonovergoten dakterras. Laat ik het verder maar niet over het weer gaan hebben..
De afgelopen anderhalve week zijn we bezig geweest met inburgeren. We hebben onze vrije dagen vooral in de zon of in de stad doorgebracht. Of allebei. Ook hebben we helaas een aantal tegenslagen gehad: Luuk heeft 2 dagen half in coma gelegen door een salmonella bacterie, mijn Iphone is kapot gegaan, we hebben ruziegemaakt met de portier over het ontvangen van bezoek en Luuk heeft de trap gemold (don’t ask). Gelukkig is alles weer goed gekomen en gaan wij nog steeds vol vertrouwen door met ons Peruaanse leven.
Tijdens het verkennen van onze nieuwe woonplaats konden we er ook niet langer meer omheen: we moesten een bus gaan nemen. Het bussysteem houdt het volgende in: er is een halte en die herken je door het bordje “parada”. Busroosters zijn er niet. Je moet gewoon naar een halte lopen en daar stoppen om de minuut kleine en grote gekleurde busjes. Vervolgens springt er een mannetje uit die heel hard de eindhalte, bijvoorbeeld “barranco barranco barranco barranco” roept en dan moet je zo snel mogelijk instappen en scheurt hij weer verder. Bij hetzelfde mannetje koop je dan een kaartje van 1 sol, oftewel 30 Eurocent. Van langzaam vaart minderen hebben de Peruaanse buschaffeurs ook nooit gehoord: gewoon keihard gassen en vlak voordat je moet stoppen, keihard op de rem. Goed vasthouden dus.
Ook hebben we kennisgemaakt met onze nieuwe school: Universidad San Ignacio de Loyola. Afgelopen maandag moesten we er voor het eerst naar toe omdat we een Spaans en een Engels taaltoets hadden. De school staat in de rustige wijk La Molina, wat ongeveer 1 uur reizen is. Het bestaat uit een redelijk groot, modern gebouw met een zonnige binnenplaats vol palmbomen. De Spaans toets ging zoals verwacht niet heel erg soepel, maar toen ik mijn blaadje inleverde en de lerares zei “now you have to go to room 207 for your oral test” brak het zweet me wel even uit. Het werd een hakkelig gesprek vol miscommunicaties. Toen zij mij bijvoorbeeld vroeg om in het Spaans mijn achternaam te spellen, zag ik op haar blaadje dat ik “Feltauezen” had gespeld. Ondanks dit soort blunders ben ik wonder boven wonder toch ingedeeld op gemiddeld niveau.
Gisteren moesten we ook naar school, deze keer voor een officiële introductie voor alle internationals. De groep met internationals bestaat vooral uit Koreanen, Fransen en Amerikanen. Veel Amerikanen. We moesten ons omstebeurt voorstellen en als iemand dan zei dat hij bijvoorbeeld uit Texas kwam, gingen alle Amerikanen uit Texas joelen. Dat soort gekkigheid.. Verder kregen we nog een rondleiding en een traditioneel Peruaans dansoptreden op het schoolplein. Ook is er een heel buddy systeem zodat wij niet geheel verloren zijn in deze grote stad en er was een hele presentatie over hoe wij het psychologisch gezien gaan redden. Dit hield in dat een Amerikaanse docent ons ging uitleggen dat iedereen in een nieuwe cultuur door een aantal fases gaat: honeymoon, crises, recovery en adjustment. Daarnaast ging hij ons ook informeren over de symptomen van een ‘cultuurshock’ en hij gaf tips voor als je merkt dat een vriend of vriendin door de crisis fase gaat. Wij Nederlanders (een groepje van 4) vonden dit allemaal erg theatraal en hebben daar later uiteraard de nodige sarcastische grapjes over gemaakt, maar alles bij elkaar vond ik dat de school erg hun best had gedaan ons welkom te heten.
Vorige week zijn we ook voor het eerst uit gegaan. Er werd ons verteld dat er een huisfeestje in het Runawasi huis was (dat crappy appartement waar wij ook de sleutel van hebben gekregen). We hebben toen eerst wat gedronken bij ons thuis met de Nederlandse Stefan en de Koreaanse Julio. Daarna zijn we naar het feestje gegaan, wat bestond uit 3 blowende jongens op een dakterras. Toen ze voorstelden om uit te gaan waren we dus ook meteen enthousiast, alles beter dan dit. Het uitgaan bleek een nieuwe ervaring. De Peruaanse meisjes zijn alles behalve hard to get en besprongen Luuk, Stefan en Julio dus ook meteen bij binnenkomst. Ze werden helemaal ingesloten door groepjes meisjes die hun handen niet meer thuis konden houden en wisten zichzelf geen raad. De Peruaanse jongens waren daarentegen superrustig dus ik voelde me helemaal op mijn gemak.
Tot slot wilde ik nog even vertellen dat we al dikke maatjes zijn geworden met onze huisbaas Abel, die mij erg doet denken aan onze Thaise vriend Pete. Vorige week heeft hij ons meegenomen naar een markt waar we veel groenten, fruit, maar ook kaas hebben gekocht. De volgende dag had Luuk dus Salmonella, maar toch was het erg leuk om een keer gezien te hebben!
Alles bij elkaar waren de afgelopen 2 weken vakantie dus geslaagd. Van morgen tot en met maandag gaan we waarschijnlijk met een groepje van 5 een tripje maken naar Pisco, Ica en las Islas Ballestas. Daarna moeten we er toch echt aan geloven: school begint. Tot de volgende update!
De afgelopen anderhalve week zijn we bezig geweest met inburgeren. We hebben onze vrije dagen vooral in de zon of in de stad doorgebracht. Of allebei. Ook hebben we helaas een aantal tegenslagen gehad: Luuk heeft 2 dagen half in coma gelegen door een salmonella bacterie, mijn Iphone is kapot gegaan, we hebben ruziegemaakt met de portier over het ontvangen van bezoek en Luuk heeft de trap gemold (don’t ask). Gelukkig is alles weer goed gekomen en gaan wij nog steeds vol vertrouwen door met ons Peruaanse leven.
Tijdens het verkennen van onze nieuwe woonplaats konden we er ook niet langer meer omheen: we moesten een bus gaan nemen. Het bussysteem houdt het volgende in: er is een halte en die herken je door het bordje “parada”. Busroosters zijn er niet. Je moet gewoon naar een halte lopen en daar stoppen om de minuut kleine en grote gekleurde busjes. Vervolgens springt er een mannetje uit die heel hard de eindhalte, bijvoorbeeld “barranco barranco barranco barranco” roept en dan moet je zo snel mogelijk instappen en scheurt hij weer verder. Bij hetzelfde mannetje koop je dan een kaartje van 1 sol, oftewel 30 Eurocent. Van langzaam vaart minderen hebben de Peruaanse buschaffeurs ook nooit gehoord: gewoon keihard gassen en vlak voordat je moet stoppen, keihard op de rem. Goed vasthouden dus.
Ook hebben we kennisgemaakt met onze nieuwe school: Universidad San Ignacio de Loyola. Afgelopen maandag moesten we er voor het eerst naar toe omdat we een Spaans en een Engels taaltoets hadden. De school staat in de rustige wijk La Molina, wat ongeveer 1 uur reizen is. Het bestaat uit een redelijk groot, modern gebouw met een zonnige binnenplaats vol palmbomen. De Spaans toets ging zoals verwacht niet heel erg soepel, maar toen ik mijn blaadje inleverde en de lerares zei “now you have to go to room 207 for your oral test” brak het zweet me wel even uit. Het werd een hakkelig gesprek vol miscommunicaties. Toen zij mij bijvoorbeeld vroeg om in het Spaans mijn achternaam te spellen, zag ik op haar blaadje dat ik “Feltauezen” had gespeld. Ondanks dit soort blunders ben ik wonder boven wonder toch ingedeeld op gemiddeld niveau.
Gisteren moesten we ook naar school, deze keer voor een officiële introductie voor alle internationals. De groep met internationals bestaat vooral uit Koreanen, Fransen en Amerikanen. Veel Amerikanen. We moesten ons omstebeurt voorstellen en als iemand dan zei dat hij bijvoorbeeld uit Texas kwam, gingen alle Amerikanen uit Texas joelen. Dat soort gekkigheid.. Verder kregen we nog een rondleiding en een traditioneel Peruaans dansoptreden op het schoolplein. Ook is er een heel buddy systeem zodat wij niet geheel verloren zijn in deze grote stad en er was een hele presentatie over hoe wij het psychologisch gezien gaan redden. Dit hield in dat een Amerikaanse docent ons ging uitleggen dat iedereen in een nieuwe cultuur door een aantal fases gaat: honeymoon, crises, recovery en adjustment. Daarnaast ging hij ons ook informeren over de symptomen van een ‘cultuurshock’ en hij gaf tips voor als je merkt dat een vriend of vriendin door de crisis fase gaat. Wij Nederlanders (een groepje van 4) vonden dit allemaal erg theatraal en hebben daar later uiteraard de nodige sarcastische grapjes over gemaakt, maar alles bij elkaar vond ik dat de school erg hun best had gedaan ons welkom te heten.
Vorige week zijn we ook voor het eerst uit gegaan. Er werd ons verteld dat er een huisfeestje in het Runawasi huis was (dat crappy appartement waar wij ook de sleutel van hebben gekregen). We hebben toen eerst wat gedronken bij ons thuis met de Nederlandse Stefan en de Koreaanse Julio. Daarna zijn we naar het feestje gegaan, wat bestond uit 3 blowende jongens op een dakterras. Toen ze voorstelden om uit te gaan waren we dus ook meteen enthousiast, alles beter dan dit. Het uitgaan bleek een nieuwe ervaring. De Peruaanse meisjes zijn alles behalve hard to get en besprongen Luuk, Stefan en Julio dus ook meteen bij binnenkomst. Ze werden helemaal ingesloten door groepjes meisjes die hun handen niet meer thuis konden houden en wisten zichzelf geen raad. De Peruaanse jongens waren daarentegen superrustig dus ik voelde me helemaal op mijn gemak.
Tot slot wilde ik nog even vertellen dat we al dikke maatjes zijn geworden met onze huisbaas Abel, die mij erg doet denken aan onze Thaise vriend Pete. Vorige week heeft hij ons meegenomen naar een markt waar we veel groenten, fruit, maar ook kaas hebben gekocht. De volgende dag had Luuk dus Salmonella, maar toch was het erg leuk om een keer gezien te hebben!
Alles bij elkaar waren de afgelopen 2 weken vakantie dus geslaagd. Van morgen tot en met maandag gaan we waarschijnlijk met een groepje van 5 een tripje maken naar Pisco, Ica en las Islas Ballestas. Daarna moeten we er toch echt aan geloven: school begint. Tot de volgende update!
-
09 Maart 2013 - 00:48
Raul V.:
Zelf ben ik weer eens in Nederland!
Maar ik ga binnenkort naar Frankrijk.
En Frankrijk.
En dan wslk nog een x naar Frankrijk.
Leuk verslag hoor!
Hoe heb je het met de foon opgelost? Ik heb nog wel een adresje in China waar ze spotgoedkope 'imitaties' hebben...
Uitgaan klinkt goed maar net ff te lang reizen om eens aan den lijve te ondervinden.
-
09 Maart 2013 - 10:07
Ab:
Geniet van je verslagen Thirza.
Zet 'm op, chica! -
09 Maart 2013 - 10:34
Petra:
Geweldig verhaal weer ;-) X -
09 Maart 2013 - 19:28
Marion Konijnenburg:
Hi Lieve Thirza,
Zojuist je 2e reisverslag gelezen. Je schrijft erg leuk! Ik vind het fijn hoe je ons op de hoogte houdt.
Het wil hier nog steeds geen voorjaar worden. Vandaag 5 graden en alleen maar regen, morgen ook.
Wij willen ook zon! Succes met je studie en tot de volgende keer.
Liefs, Marion -
11 Maart 2013 - 13:01
Ingrid :
Hoi Thirzie,
Zo leuk om je blog te lezen! Fijne start met salmonella ellende etc., gelukkig weer voorbij. Volgens mij red je je prima. Fijn he, die enthousiaste amerikanen..., en heel fijn dat je een soort Pete ontmoet hebt, dat geeft de burger weer moed ... of niet. Heb je al gebraden cavia gegeten... zag ik laatst op een blog van reizigers door peru. Geniet ervan zou ik zeggen. Natuurlijk blijf ik je blog volgen en heel veel plezier Tieerzaa Feldhauusen. Hug van ing x -
12 Maart 2013 - 17:10
Mama:
Hi dochter Feltauezen klinkt weer allemaal goed. Fijn zo n Pete om je heen. Denk dat Ing jaloers is:-)
Ben je al door je honeymoon fase heen? Hoop niet dat je in de crises fase zit als ik kom...waarschijnlijk gebeurt dat tijdens onze Inca trail haha. Alles is nu geregeld hier, ben er bijna klaar voor. Jij nog ff sporten lieverd, komt van pas een beetje conditie op die berg. Mis je en ben blij dat ik je bijna zie. Dikke kus mama
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
