Mama, Cuzco en de Inca trail

Zojuist heb ik mama in de taxi gestopt en zit ik helemaal alleen thuis want Luuk en Thibault zijn een paar dagen weg met hun ouders. Tijd voor een nieuwe blog dacht ik zo.

Allereerst was mama 4 dagen in Lima want ik moest gewoon naar school. Het was heel gezellig en vooral Luuk kon er erg van genieten twee Thirza’s in huis te hebben. Ze was ook erg gerustgesteld toen ze zag waar en met wie ik woonde: het oh zo enge Lima heeft gelukkig ook gewoon keurige buurten en Luuk kookt elke avond allemaal gezonde dingen voor Thibault en Thirza. Vervolgens zijn mama en ik naar Cuzco gevlogen waar we 5 dagen verbleven om aan de hoogte te wennen, Cuzco ligt namelijk op 3400 meter. Dit bleek achteraf ook echt nodig te zijn, mama heeft nauwelijks kunnen slapen, we hadden veel hoofdpijn en waren elke keer buiten adem als we een trapje opliepen. Erg handig dus, dat Cuzco bestaat uit allemaal steile straatjes. Deze dagen hebben we dus vooral besteed aan uitrusten, omhoog lopen, eten en weer uitrusten. Oh wat hadden we het zwaar!

Dat dachten we tenminste, totdat het echte zware werk begon: de Inca trail. De Inca trail is een pad dat de Inca’s ooit hebben aangelegd en naar de Machu Picchu (het rijk van de Inca’s en 1 van de 7 wereldwonderen) leidt. We hadden eerst de gids ontmoet, wat een jonge, ietwat mollige Inca-lover bleek te zijn. Hij stelde voor om het local transport naar het base camp te nemen: een busje dat werd bestuurd door een suïcidale chauffeur die langs diepe afgronden steeds in de bochten besloot in te halen. Daarna moesten we overstappen op een ander busje waarin iedereen ongeveer 3 schoolkinderen op schoot kreeg (wat nou veiligheidsvoorschriften, proppen!) en kwamen we toen het al donker was eindelijk bij het eerste kamp aan waar we de kok en de dragers ontmoeten. Zij waren er om onze spullen te dragen, de tenten op te zetten en de kok te assisteren.

Toen we de eerste ochtend wakker werden gemaakt zagen we niet alleen dat ze een hele tafel vol thee en koffie voor onze tent hadden geïnstalleerd, maar ook dat het regende. “Maar”, vertelde de gids “je kan beter regen hebben dan zon, want dan is het echt niet uit te houden”. Ook vertelde hij over de naar zijn idee belachelijke reisorganisaties die hun gidsen en dragers felgekleurde regenponcho’s aan lieten doen. Hij had gewoon een natuurlijke kleur, dat schrikt de dieren tenminste niet af. Wij knikten een beetje maar dachten op dat moment aan de barbie-kleurige ponchos die in onze tassen zaten en hadden gekocht onder het mom van ‘als we dan toch een poncho aan moeten, dan maar gelijk in een gezellig kleurtje!’ Vond de gids dus ook erg leuk.

De Inca trail was erg zwaar. Ze noemen de eerste dag ‘easy’ en de tweede dag ‘challenging’, dus toen wij de eerste dag al vrij challenging vonden, werden we wel een beetje bang. Gelukkig hebben we ook de tweede dag overleefd, waarbij we de death woman’s pass (4200m!) moesten beklimmen. Vooral met behulp van de Ipod, of zoals mama het noemt ‘de walkman’, was het best goed te doen. De derde dag noemen ze ‘unforgettable’ en dat was ie vooral voor de gids aangezien mama zijn voorouders beledigd heeft door in een oud Inca huisje te plassen. Mokkend is ie een halfuur op een stoepje blijven zitten terwijl mama en ik al doorliepen en dat er vervolgens uren mist hing waardoor wij het ‘unforgettable’ uitzicht van dag 3 hebben gemist, weet hij er ook aan. De goden waren namelijk net zo woedend als hij. Dag 4 noemen ze ‘unique’ en dat was het ook want om 7 uur s’ochtends arriveerden we bij de Zonnepoort waarvandaan je de Machu Picchu heel mooi kan zien liggen. Gelukkig hadden de goden het mama vergeven, want een halfuur later was er zoveel mist dat degene die na ons kwamen niks van Machu Picchu konden zien. Daarna kregen we nog een rondleiding en toen was het tijd om weer terug te gaan naar Cuzco, deze keer gelukkig met de trein.

Alles bij elkaar was het een bijzondere ervaring. Ook was de combi van survivallen en luxe erg apart: we moesten uuuuren lopen, hadden 4 dagen geen warm water en sliepen in een tent maar kregen aan de andere kant elke ochtend thee op bed, twee keer per dag een 3 gangen maaltijd en alles werd voor ons opgeruimd en gedragen.

Toen we in het hotel aankwamen hebben we gelijk roomservice besteld en dit in het bubbelbad opgegeten. Oh wat waardeer je warm water en een normaal bed dan weer!